HIV. Wat nu?

Ivo is verliefd op Carlos, maar is kapot van de mededeling dat Carlos hiv bleek te hebben. Na een half jaar samen wilden ze ook eens ‘zonder condoom’. Dus hebben ze samen een hiv-test gedaan. Ivo (22) bleek niet seropositief, Carlos (25) wel. Om van de schok te bekomen ging Carlos in therapie. Hij wilde geen seks meer, zelfs geen contact met Ivo. Ivo ging ‘in de wacht’. Hij meldde zich na drie maanden bij me voor persoonlijke coaching. 

“Ik wil weten of hij gelooft dat we na zijn therapie weer een relatie kunnen hebben, in de normale zin van het woord. Mijn angst is dat hij ‘nee’ zegt. Verder is hij nogal beschermend tegenover me. Hij wil me tegen zijn hiv beschermen. Ik ben bang dat hij onderschat wat ik voor hem voel en dat hij denkt dat ik jong en naïef ben en vast wel weer opnieuw verliefd wordt. Ik erger me aan dat martelaarschap van hem. Maar bewonder het ook. Ik wil echt op hem wachten, maar ik kan de onzekerheid en wisselende boodschappen van ons contact nu niet goed verdragen. Ik ben normaal uitermate stabiel, maar sinds dit speelt ben ik helemaal van de kaart. Wat ik voor nu wil, is weten wat de regels van ons contact zijn. Wat kan wel en wat niet?”

Nu is het vrij normaal dat iemand een tijdje geen behoefte aan seks heeft als hij te horen krijgt dat hij hiv heeft. Eerst moeten alle emoties eromheen een plaats krijgen. En ook de angst om de ander te besmetten, heeft een plaats nodig. Ivo was er voor zichzelf uitgekomen dat hij door wilde gaan met de relatie. Hij heeft met verschillende artsen gepraat en begrepen dat de risico’s aanvaardbaar waren.

Carlos was op zijn 25e vanuit een dorp in Spanje naar Nederland verhuisd. Hij wilde loskomen van zijn conservatieve ouders. Hij had hen gezegd dat hij een weekje naar een vriendin op vakantie zou gaan in Amsterdam. Niets van dat alles. Hij had hij een ‘one-way’-vliegticket gekocht en is hier gaan leven als gay. Dat heeft hij met volle teugen gedaan. Hij wilde iets inhalen. Hij vertelde zijn ouders dat hij hier werk had gevonden. Zijn ouders weten nog steeds niet dat hij homo is.

Ik raadde Ivo aan om samen te komen voor relatiecoaching. Dat wilde hij niet. Hij zat met persoonlijke vragen, zei hij. Het is ook een lastige keuze, als er aan een persoonlijk probleem ook relatieproblemen kleven. Ik vroeg hem met welke vragen Carlos zat. Ik legde uit, dat het geconfronteerd worden met hiv voor Carlos extra moeilijk kon zijn. Dat het hem misschien confronteerde met zijn homoseksualiteit. Met schuldgevoelens, dat hij hier zijn seksualiteit heeft gevonden, dat hij eindelijk kon leven en zichzelf wilde zijn, maar kennelijk daarin ook iets heeft opgelopen. Dat de klap dan extra hard aan komt. Dat hij wellicht heel hard in zijn schulp kruipt nu en dat hij zichzelf misschien wel vreselijk veroordeelt.

Ivo meldde later dat ze daarover gepraat hebben en samen veel gehuild hebben. Maar ook dat Carlos hem teveel vond ‘claimen’, dat hij ‘alles aan Ivo moest’ vertellen en dat Ivo ‘de hulpverlener’ was gaan uithangen. Hij vertelde dat hij bang was en dat Ivo hem wilde pushen om al weer seks te hebben. Ivo had veel info over hiv opgezocht op internet en Carlos daarmee in zijn goede bedoelingen overspoeld. Ivo realiseerde zich dat hij geduld moest hebben.

In de gesprekken kwam eruit dat Ivo eigenlijk ontzettend geschrokken was van de mededeling van Carlos’ hiv. Hij had ook hiv kunnen krijgen omdat ze het soms wel ’s onveilig deden. Hij had daarmee de veroordeling van zijn ouders over zich kunnen afroepen. Ook hij had geen gemakkelijke coming-out gehad in zijn christelijke gezin. Homo-zijn is niet veilig voor hem. Zijn idee om seksdates op te gaan zoeken was een vlucht van zijn angst voor de intense seks, die hij met Carlos had. Hij was zijn gevoel van geborgenheid kwijt. Terwijl hij zich juist zo veilig had gevoeld bij Carlos omdat Carlos zo’n rustige uitstraling had: “Hij heeft een uitstraling van een man van de bergen”. Ik zei hem dat Carlos hierin niet is veranderd. Dat hij dezelfde persoonlijkheid is gebleven. Dat die rust weer terug komt. Dat als je het safe doet, je heel veilig alle registers los kan trekken in bed. Dat bij medicatie het virus niet eens meer detecteerbaar zou zijn bij Carlos.

Ivo zag in dat zijn gedrag voortkwam uit een onderdrukte angst om echt los te gaan in het vrijen. Het ging in feite niet over Carlos of over hiv; het ging over hem zelf. Hij wist dit onder ogen te zien. Met goede moed ging hij weer naar Carlos. Een dag later belde hij, dat Carlos de huur had opgezegd en besloten had terug te gaan naar Spanje. Ze waren dichtbij een doorbraak en bij een hele mooie diepe band. Wat als ik ze nu toch maar beiden in relatietherapie gehad zou hebben?