Kinderen?

Ja leuk! Het lijkt een trend onder jonge homostellen: ze willen kinderen. Gewoon, een gezinnetje stichten. Fijn knus. Liefst een eigen kind. Dan raak je ze niet kwijt aan de moeders als je ruzie krijgt. De nieuwe gay-lifestyle?

Zeg nou zelf, wie wil er nu niet diep in zijn hart een eigen kind? Opvallend genoeg wil een homoman het liefst een eigen zoontje. “Al mag het natuurlijk ook een dochtertje zijn”, klinkt er dan politiek correct. Maar een zoontje , tja daar kun je leuk mee stoeien. Daar kun alles instoppen aan idealen. Je gaat je eigen jongenswereld weer opnieuw in. En, je gaat het natuurlijk beter doen dan je vader.

Een aantal mannenstellen creëren zo een ideaal gezinnetje. Via een vriendin, een zus die al kinderen heeft of een andere draagmoeder. Alles juridisch goed afgedekt. Kwijlende baby’s en jengelende kleuters ten spijt. Je houdt ervan of je houdt er niet van. Veel homomannen bootsen hiermee ook een heterorelatie na. Ze leven als man en vrouw. De een doet de was, de ander brengt ‘t guppie naar school. De een leest verhalen voor, de ander gaat met ze naar de speeltuin. Het sociale leven met de heteroburen wordt er zelfs een stuk gezelliger op.

Op het eerste gezicht een leuk vooruitzicht. De moderne techniek staat voor niets, en hup, daar is weer een invitro-babietje bij de twee liefdevolle papa’s. Mocht je meer van alleen stoeien houden zonder de babypoep, dan is er nog wel de pleegzorg die dringend om ‘homostellen’ zit te springen. En anders gewoon adopteren. Nou ja, gewoon… Maar Paul de Leeuw kan het ook, dus waarom jij niet. Kinderen van homo-ouders worden niet neurotischer dan van hetero-ouders, volgens onderzoek. So, why not?

Het antwoord is misschien simpeler dan je denkt. Veel homomannen zijn op hun dertigste niet moeders mooiste meer en de relatie wordt een stuk hechter met een nieuw projectje. Je voelt je nog steeds speels zoals zoveel homomannen en je vindt jezelf de ideale vader. Je werkt allebei maar kiest ook bewust voor ‘het kind’. Inmiddels heb je genoeg van het leven gezien en genoeg relatie-ervaring om stabiliteit te kunnen bieden.

Die relatie-ervaring is wel eens een probleem. Veel papa’s blijven speels ; ook buiten de deur. Die papa’s kunnen het internet niet op met hun profiel of er komt een verleidingspoging uit de lucht vallen. Veel profielensites zijn immers een soort darkroom met de lampen aan.

Daar schuilt ook wel een probleem in die kinderwens. Kun je een kind werkelijk een stabiel ouderschap bieden? Immers 75 % van de homorelaties wordt op den duur open. Kennelijk is dit een ‘normale’ ontwikkeling voor de meeste gays. Al adviseer ik de relatie zolang mogelijk monogaam te houden; zeker de eerste jaren om vertrouwen op te bouwen in elkaar. Ik krijg nog al eens ouderstellen in mijn praktijk waarvan het huis te klein is geworden omdat een van de twee op vrijersvoeten wil.

Het motief is vaak niet de seksualiteit met die derde. Vaak is het motief de benauwdheid van een relatie die zo lijkt op een kopie van een burgerlijk heterohuwelijk. De papa’s lopen teveel achter de kinderen aan. Doen alles voor ze en vergeten elkaar. De seks met elkaar is uitgedoofd. De ruzies gaan zogenaamd over de kinderen. “Jij laat ze teveel vrij en ik zit met de gevolgen ervan!”.

Uiteindelijk trekt een van de twee zich terug: “Het is toch jouw kind”. Sommige mannen knijpen er tussenuit met een lekkere vent. En je hebt als alleenstaande vader het te zwaar met je baan erbij. Carrière maken wil je ook. Kortom, kinderen bij twee papa’s is een hele opgave voor twee vlotte papa’s.

Onderzoek dus goed je redenen, waarom je kinderen wilt. Is het omdat je juist niet (meer) zo vaak wilt daten zoals veel homo’s doen. Pas dan op. Eigenlijk heb je dan nog niet je balans gevonden tussen seks voor de fun en seks met romantiek. Of misschien heb je sowieso moeite je homokant vorm te geven. Doe dat dan eerst. Wie bijvoorbeeld niet weet of ie homo-of biseksueel is, moet dit echt eerst uitzoeken.

Als je na dat je uit de kast komt, nog weinig hebt geëxperimenteerd met seks en relaties, wacht dan met kinderen nemen. Je zit dan nog in je zogenaamde coming-in fase. Ontdek eerst jouw manier van in de ‘scene’ staan in plaats van met je eerste vriend op een boerderij kinderen te gaan nemen. Dan lijkt er iets van het afzetten tegen ‘het homoleven’ in te zitten.

Wie emotioneel vaak labiel is, kan beter ook wachten met kinderen. Vaak zit onder je kinderwens een behoefte om het beter te doen dan je eigen ouders. Vanuit een verlangen om je eigen pijn van een onprettig gezin te repareren? Onderzoek dan eerst je eigen hechtingspijnen voordat je een kind aan je laat hechten.

Elk kind gaat leven naar de wensen van de ouders. Hij wil papa niet teleurstellen. Ook naar papa’s werkstress als hij werktijd en opvoedingstijd niet goed verdeeld. Een kind klaagt niet maar kan een tekort aan aandacht krijgen. Hoeveel jongeren leren nu nog goed over hun gevoelens te praten. Internet geeft ook oppervlakkigheid en eenzaamheid.

Ben je als papa een zorgend tiepje, omdat je als kind zelf voor mama hebt gezorgd omdat ze het vaak ‘moeilijk’ had? Ga dan eerst beter voor jezelf zorgen voordat je een kind ervoor neemt. Ga ten diepste na wat een kind je zal brengen. Waar een kind goed voor is, voor jou. Gaat het om geborgenheid? Gaat het misschien wel om gemiste geborgenheid op te vullen? Of is het een goedkope manier om je vriend aan je te binden? Onderzoek je motieven.

En last but not least, is je relatie stabiel genoeg? Heb je de vragen over ‘open-relatie-of-niet’ al echt opgelost? Sommigen nemen hier zelfs een heel leven voor. Die zeggen: ‘Ik hou niet van zoveel van kinderen dat ik ze zelf steeds om me heen wil. Ik ben liever een leuke oom. Ik wil zelf liever een echte gay-lifestyle met avontuur in werk en vakanties. Geen gezeur van kinderen op feestjes. En er steeds over praten zoals zoveel ouders, wil ik ook niet. Ik wil er niet steeds zogenaamd bij horen door me steeds maar ‘zo normaal mogelijk’ voor te doen. I am different! Ik vind homo’s om me heen zeker zo leuk, zo niet leuker dan hetero’s.’

Tja, het is maar waar je voor kiest. Pas na je 27e jaar weet je pas echt wie je zelf bent, denk ik. Dan is je (tweede) puberteit als homo pas echt over. Dan weet je welke wensen je hebt. Of je liever voor een knulletje gaat om meer mee te stoeien of echt een kwetsbaar baby’tje? Mijn advies: wacht dus tot die leeftijd zodat je wat meer uitgebalanceerd bent.

Ik ben benieuwd naar gedachten van de lezers. Waar kies jij voor? Wel of geen kinderen? Op welke leeftijd? Met wat voor een man dan? Meer lezen? ‘Meer dan Gewenst’, Hans Warmerdam en Annemies Gort, 3e druk 1998; ISBN 90-5515-206-4; 200 blz. (www.meerdangewenst.nl)